Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) υπήρξε διαχρονικά η πιο εμβληματική πολιτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, αποτέλεσε θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, διασφαλίζοντας επισιτιστική επάρκεια, σταθερότητα στην ύπαιθρο και αξιοπρεπές εισόδημα για εκατομμύρια παραγωγούς. Η ΚΑΠ δεν είναι απλώς μια πολιτική. Είναι η ψυχή της Ευρώπης.
Η πρόσφατη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ) 2028-2034, όπως παρουσιάστηκε από την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σηματοδοτεί μια επικίνδυνη μετατόπιση προτεραιοτήτων. Παρά την αύξηση του συνολικού προϋπολογισμού στο 1,26% του ΑΕΠ της Ε.Ε., η Κοινή Αγροτική Πολιτική υποβαθμίζεται δραματικά: από 31% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού τη δεκαετία του 1980 και 23% στην προηγούμενη προγραμματική περίοδο, σήμερα προτείνεται να περιοριστεί στο 14%. Αυτό συνεπάγεται μείωση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ από 386 δισ. € σε 300 δισ. €, ενώ προβλέπεται η ενσωμάτωσή της σε ένα νέο ταμείο «Εθνικής και Περιφερειακής Εταιρικής Σχέσης», το οποίο θα συγκεντρώνει πόρους από άλλες τομεακές πολιτικές –μεταξύ αυτών το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο– με τη διαχείριση να μεταβιβάζεται στις εθνικές κυβερνήσεις.
Αυτή η επιλογή δεν είναι τεχνοκρατική. Είναι βαθιά πολιτική. Και είναι λανθασμένη. Με την πρόταση αυτή, η Ευρώπη απομακρύνεται από το όραμα της Ευρώπης των λαών –μιας Ευρώπης κοινωνικής, δημοκρατικής και αλληλέγγυας– όπως την οραματίστηκαν ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Βίλι Μπραντ, ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ζακ Ντελόρ. Μιας Ευρώπης που δεν οικοδομείται πάνω σε λογιστικά τεφτέρια, αλλά πάνω στις ανάγκες των κοινωνιών και των πολιτών της. Μιας Ευρώπης όπου οι πολίτες της συναποφασίζουν για το μέλλον της.
Η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με δήλωση του αντιπροέδρου της Γιάννη Μανιάτη, υπερασπίστηκε με σαφήνεια την «Ιδέα της Ευρώπης», στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα. Ξεκαθάρισε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι θα καταψηφίσει την πρόταση προϋπολογισμού για πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους. Η στάση αυτή αποτελεί πράξη ευθύνης απέναντι στους πολίτες της Ευρώπης. Μια υπενθύμιση ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την ύπαιθρό της.
Σε μια εποχή γεωπολιτικών εντάσεων, επισιτιστικών κρίσεων, ενεργειακής αβεβαιότητας και κλιματικής αστάθειας, η στήριξη του πρωτογενούς τομέα δεν είναι πολυτέλεια. Είναι στρατηγική αναγκαιότητα. Η αγροτική παραγωγή δεν είναι απλώς οικονομική δραστηριότητα. Είναι εθνική ασφάλεια, κοινωνική συνοχή, πολιτιστική ταυτότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί επιδεικτικά τις ανάγκες των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων και των αγροτικών κοινωνιών.
Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι μια νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την αγροτική παραγωγή, που θα βασίζεται:
- στην ενίσχυση του εισοδήματος των παραγωγών και στην προστασία από τις στρεβλώσεις της αγοράς,
- στην πράσινη και ψηφιακή μετάβαση της γεωργίας με δίκαιους και βιώσιμους όρους,
- στην προσέλκυση νέων ανθρώπων στην ύπαιθρο και στην αναζωογόνηση των αγροτικών περιοχών,
- στην επισιτιστική κυριαρχία της Ευρώπης, με έμφαση στην αυτάρκεια και την ποιότητα.
Η ΚΑΠ χρειάζεται επανεκκίνηση, όχι υποβάθμιση. Χρειάζεται όραμα, όχι λογιστική διαχείριση. Χρειάζεται πολιτική βούληση, όχι τεχνοκρατική αδιαφορία. Το μέλλον της Ευρώπης περνά μέσα από τα χωράφια της, τα χωριά της, τους ανθρώπους της υπαίθρου. Χωρίς αγρότες, δεν υπάρχει τροφή. Χωρίς ύπαιθρο, δεν υπάρχει Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου